MY Lermontov "Üç Palms": şiirin bir analizi

Mikhail Lermontov "Üç Palms" 1838'de yazdı. İş derin felsefi bir anlamla şiirsel bir benzetme. Lirik kahramanlar yoktur, şair doğayı yeniden canlandırır, ona düşünme ve hissetme yeteneği kazandırır. Mikhail Yuryevich etrafındaki dünya hakkında çok şiir yazdı. Doğayı çok severdi ve buna bayıldı, bu iş insanların kalplerine ulaşma ve onları kederli olma girişimi.

Şiirin içeriği

Lermontov'un Üç Avuç İçindeki Kıyamet üçünü anlatıyorArap çölde büyüyen avuç içi. Ağaçlar arasında, cansız bir dünyayı güzel bir vahaya dönüştüren soğuk bir akarsu, gündüz ve gece herhangi bir zamanda bir yabancıya sığınmak ve susuzluğunu gidermek için bir cennettir. Hepsi bir şey olmaz, ama avuç içleri yalnız sıkılır, birisine yararlı olmak ister ve kimsenin ayağının kalkmadığı bir yerde büyürler. Ufukta tüccarların bir karavanı göründükçe, onlar sadece kaderlerini gerçekleştirmelerine yardımcı olma isteği ile Tanrı'ya döndüler.

Avuç içi sevinçle tanışmak, onlara başını sallamakShaggy üstleri, ama bu çevreleyen yerlerin güzelliği umurumda değil. Tüccarlar soğuk su dolu sürahiler topladı ve ağaçlar ateş yakmak için doğradı. Bir gecede çiçek açan bir vaha, bir süre sonra rüzgârın yayıldığı bir avuç külü haline geldi. Karavan ayrıldı ve çölde güneşin sıcak ışınları altında kuruyan ve kumla taşınan yalnız ve savunmasız bir akarsu vardı.

"İsteklerini korkut - bazen gerçek oluyor"

Lermontov "Üç Palms" ortaya çıkarmak için yazdıİnsan ve doğa arasındaki ilişkinin doğası. İnsanlar dünyaya neyi verdiklerini çok az takdir ediyorlar, zalim ve kalpsizler, sadece kendi kazançlarını düşünüyorlar. Bir anlık hırs tarafından yönlendirilen, bir kişi, tereddüt etmeden, kendi içinde yaşadığı kırılgan bir gezegeni yok edebilir. Lermontov'un "Three Palms" şiirinin bir analizi, yazarın insanları davranışları hakkında düşünmesini istediğini gösteriyor. Doğa kendini savunamaz, ancak intikam yeteneğine sahiptir.

Felsefi bir bakış açısından, şiir içerirdini konular. Şair, Yaratan'ın sevdiği herşeyi alabileceğine ikna olmuş, ancak nihai sonucu tatmin ederse mi? Herkesin kendi kaderi vardır, hayat yukarıdan tahmin edildiği gibi olur, ama eğer bir kişi bunu kabul etmeyi reddederse ve bir şeylere yalvarırsa, bu tür bir atak ölümcül sonuçlara yol açabilir - bu Lermontov'un okuyucuyu uyarmasıdır.

Üç avuç insanın prototipidirgurur tuhaftır. Kahramanlar kuklacı olmadıklarını anlamıyorlar, ama sadece başkalarının ellerinde kuklalar. Çoğunlukla, aziz bir amaç için çabalarız, olayları hızlandırmaya çalışırız, her şeyden önce arzuyu gerçeğe dönüştürmeye çalışırız. Ama sonuçta, sonuç zevk getirmez, ama hayal kırıklığı, hedef kümesi beklentileri haklı çıkarmaz. Lermontov "Üç Avuç", günahlarından tövbe etmeyi, eylemlerinin nedenlerini anlamayı ve diğer insanlara, kendilerine ait olmayan bir şeyi doğru bir şekilde alma arzusunu uyarmayı yazmıştır. Bazen hayaller gerçekten gerçekleşir, neşeli olayları değil, bir felaketi dönüştürür.